Τα σημάδια είναι αναγνωρίσιμα, είμαι θυμωμένος-η.
Ο θυμός είναι ένα από τα πλέον πρωτόγονα και αρχαϊκά συναισθήματα, μας γεμίζει ενέργεια, δύναμη και αποφασιστικότητα, μας επιτρέπει να θέτουμε τα όριά μας και να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας ενώ παράλληλα μας δημιουργεί προβλήματα και εσωτερικές συγκρούσεις που σχετίζονται με την έκφραση και την διαχείρισή του.
Αν λοιπόν ο θυμός είναι φυσιολογικό συναίσθημα και πολλές φορές ωφέλιμο τότε γιατί δημιουργεί τόσα προβλήματα? Γιατί σε αντίθεση με άλλα συναισθήματα ο θυμός φοβίζει.
Από ψυχολογικής άποψης ο θυμός συνδέεται με την ματαίωση και την απόρριψη με το γεγονός δηλ. ότι κάποιος ή κάτι με εμποδίζει στην επίτευξη ενός στόχου ή επιθυμίας μου. Εν γένει αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι ο άνθρωπος μαθαίνει μέσα από το περιβάλλον, τις κοινωνικές νόρμες (οι οποίες όμως αλλάζουν) και την προσωπική του εμπειρία σε ποιες περιστάσεις είναι σωστό να θυμώνει και να εκφράζει τον θυμό του και σε ποιες όχι. Από την άλλη πλευρά βασικός παράγοντας στο να πυροδοτηθεί ο θυμός και η οργή παίζει ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας από μάς ερμηνεύει αυτό που συμβαίνει και όχι μόνο το εξωτερικό γεγονός αυτό -καθ’ αυτό.
Τα ερωτήματα ωστόσο που εγείρονται και αφορούν τον θυμό είναι πολλά. Βασικό προβληματισμό δημιουργεί σε πολλούς ανθρώπους το αν πρέπει να εκδηλώνουμε και να εκφράζουμε τον θυμό μας ή αν είναι προτιμότερο να προσπαθούμε σε κάθε περίπτωση να παραμένουμε ψύχραιμοι και ήρεμοι.
Και τι γίνεται μετά με τον θυμό μου? Εξαφανίζεται έτσι απλά?
Δυστυχώς ο θυμός όπως και άλλα δυσάρεστα συναισθήματα δεν εξαφανίζονται έτσι απλά και η απώθησή τους δεν αποτελεί πάντα τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο διαχείρισής του. Ο συστηματικά απωθημένος θυμός δημιουργεί μακροπρόθεσμα πολλά προβλήματα στο άτομο που έχει επιλέξει αυτό τον τρόπο διαχείρισης μεταξύ των οποίων είναι οι ψυχοσωματικές διαταραχές, κατάθλιψη αλλά και αίσθημα μειωμένης ικανοποίησης στις διαπροσωπικές σχέσεις. Πολύ συχνά ο καταπιεσμένος συσσωρευμένος θυμός μπορεί να εκφραστεί με τρόπο ανεξέλεγκτο με αποτέλεσμα καταστροφικό για τις σχέσεις αλλά και το ίδιο το άτομο.
Η αναγνώριση του θυμού στις διαπροσωπικές σχέσεις μας επιτρέπει να ερχόμαστε σε επαφή με τις ανάγκες μας και η έκφρασή του με όχι καταστροφικό τρόπο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πιο αυθεντικές και ικανοποιητικές σχέσεις με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό μας.